Όροι όπως «κυβερνοεπιθέσεις» και «κυβερνοπόλεμος», όχι πολλά χρόνια πριν, θεωρούνταν πως ανήκαν περισσότερο από τη σφαίρα της Επιστημονικής Φαντασίας ή των χολιγουντιανών ταινιών, παρά στην πραγματικότητα. Οι «χάκερ» θεωρούνταν σκιώδεις, παντοδύναμες φυσιογνωμίες- λίγοι, «γοητευτικοί» και «επίλεκτοι», που στόχευαν τους πλέον «σκληρούς» και προστατευμένους στόχους του κυβερνοχώρου, οι οποίοι, ωστόσο, τις περισσότερες φορές δεν είχαν σχέση τόσο με τη ζωή των καθημερινών ανθρώπων, όσο με τους μυστηριώδεις, επικίνδυνους «κόσμους» της διεθνούς κατασκοπείας και του εγκλήματος «υψηλών ταχυτήτων».
Εν έτει 2017, ωστόσο, το κυβερνοέγκλημα και οι κυβερνοεπιθέσεις έχουν ξεφύγει από τα όρια των συναρπαστικών εικόνων «Ηollywood hacking» και έχουν μπει κανονικά στην καθημερινή ζωή. Αναφορές για «χακαρίσματα» και κυβερνοαπάτες (πολύ συχνά κολοσσιαίων διαστάσεων, με αποκαλύψεις για παραβιάσεις εκατομμυρίων λογαριασμών σε εξαιρετικά δημοφιλείς υπηρεσίες) να βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη, ενώ στη σημερινή, ψηφιοποιημένη μας καθημερινότητα, μια κυβερνοεπίθεση ή ένα τεχνικό πρόβλημα που σημειώθηκε για Α ή Β λόγους σε κάποια «φάρμα servers» στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού μπορεί να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα σε έναν χρήστη που κάθεται σε ένα διαμέρισμα στο Παγκράτι και απλώς χρησιμοποιεί λογαριασμούς σε δημοφιλείς διαδικτυακές υπηρεσίες καθημερινής χρήσης. Ο κίνδυνος διαρροών προσωπικών δεδομένων (από στοιχεία τραπεζικών λογαριασμών μέχρι προσωπικές φωτογραφίες διασήμων ή ασήμων κ.α.) είναι πανταχού παρών- ειδικά αν κάποιος/α είναι απρόσεκτος/η όσον αφορά στο τι ανεβάζει στο Ίντερνετ και τι στέλνει σε ποιους. Επίσης, σε γεωπολιτικό/ στρατηγικό επίπεδο, το «cyber» θεωρείται δικαίως ένα νέο θέατρο επιχειρήσεων, όπως ο ουρανός, η θάλασσα, το έδαφος και το διάστημα, αντίστοιχης σημασίας: Η διαδικτυακή προπαγάνδα και οι ψηφιακές επιθέσεις εναντίον μέσων επικοινωνίας και υπηρεσιών του αντιπάλου αποτελούν βασικό τμήμα του «υβριδικού πολέμου».
Read More
Read More